..พระคุณแม่ล้นฟ้ามหาสมุทร สุดจะหาสิ่งใดเทียบเทียมได้..
12 สิงหาคม 2552 ที่ผ่านมาข้าพเจ้ามีเรื่องราวที่เล่าขานให้กับเพื่อนหลายๆคนว่าข้าพเจ้ามีความตั้งใจที่จะทำอะไรเพื่อแม่ อยากให้แม่ได้ชื่นใจกับสิ่งที่อยากทำ ข้าพเจ้าตั้งใจมาเนิ่นนานเกือบเป็นปีและแอบกระทำเงียบๆนั่นคือเก็บเงินเล็กๆน้อยๆที่เหลือจากค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันโดยการหยอดกระปุกออมสินเจ้าหมูตัวน้อยที่ข้าพเจ้าซื้อมาจากตลาดนัดและเก็บไว้บนหัวเตียงและหมั่นเพียรพยายามหยอดกระปุกออมสินทุกๆวันเพื่ออยากจะให้สิ่งหนึ่งที่ตั้งใจจะให้แม่
ถึงแม้ราคาจะน้อยแต่คุณค่ามันมากมายแต่จะมากอย่างไรก็คงเทียบกับความรัก ความห่วงหาอาทรของแม่คงไม่ได้ ข้าพเจ้าอยากได้
ของขัวญชิ้นเล็กๆ ที่แสดงถึงความรักของลูกเป็นสื่อจากใจ
นั่นคือเครื่องดื่มเสริมกำลังพร้อมดอกมะลิสีขาวช่อเล็กๆข้าพเจ้าเข้าไปกราบแม่และมอบของขัวญจากใจให้แม่และหอมแก้มด้วยซึ่งเป็นครั้งแรกที่ข้าพเจ้ากระทำ และได้บอกแม่ด้วยว่าลูกจะตั้งใจเรียนให้มากกว่าเดิมและทำความฝันให้เป็นความจริงถึงแม้ว่าจะยากเพียงใดก็ตาม และข้าพเจ้าจะนำเอาความสำเร็จไปฝากแม่และทุกคนที่รอความหวังจากข้าพเจ้าให้ได้ ..เป็นกำลังใจให้ข้าพเจ้าด้วยนะ.....
วันเเม่ไม่จำเป็นต้องให้ของขวัญที่มีค่ามากมาย เเต่ของขวัญที่เเม่อยากได้จากใจลูกคืออยากเห็นลูกเป็นคนดีเท่านั้นเอง เพียงเเค่เราบอกรักเเม่ทุกๆวันเเค่นี้คนเป็นเเม่ก็ดีใจเเล้ว
ตอบลบ....เด็กหัวโต
เอาปริญญาไปให้แม่ให้ได้นะจ๊ะ..เป็นรางวัลให้แม่และตัวเอง
ตอบลบครูจะเป็นกำลังใจให้ (ซึ้งซะไม่มี) ^=^
ปล.ตรวจตัวสะกดด้วยจ๊ะ
แม่เคยบอกว่า ตั้งใจเรียนนะลูก
ตอบลบถึงแม่จะเหนื่อย อย่างไร แม่ก็ยอม เพื่อให้ลูกมีสิ่งที่ดีในวันหน้า
เพราะแม่เชื่อว่าการศึกษาจะนำมา ซึ่งความสำเร็จ ในชีวิตของลูก
และลูกก็เชื่อในคำพร่ำสอนนั้น
และในวันนี้ลูกคนนี้ก็มีหน้าที่การงานที่ดี...มีความสุขตามอัตภาพของตนเอง และคุณก็เป็นคนหนึ่งที่จะมีสิ่งนั้นได้ หากคุณตั้งใจเรียนและเชื่อคำสอนของแม่คุณ...Wish You
ต้นไม้....